ISMAIL QEMAL BEJ VLORA
Devijimi i
imazheve të figurave kombëtare
Ismail Qemal bej Vlora në posterat e Pavarësisë dhe të
festimeve në kuadrin e 100 vjetorit na paraqitet si një perëndimor i thekur.
Tashmë dihet se pushtetet e ndryshme kanë abuzuar dhe vazhdojnë të abuzojnë
me imazhe të ndryshme në favor të propagandës së tyre zyrtare. Ndërkaq regjimi
komunist që shkoi i ka tejkaluar të gjithë kufijtë e abuzimit, sidomos me
armiqtë e regjimit, të cilëve jo vetëm ua fshiu emrat nga historia zyrtare, por
edhe fotot e tyre ua hoqi nga muzetë e librat e historisë, duke retushuar
gjithçka rregullisht, sa herë që zbuloheshin dhe asgjësoheshin grupet
armiqësore. Është shumë e njohur në ambientet e ndryshme studimore
letraro-historike skema bardhë e zi e trajtimit të problemeve. Minus – viti
1944; çdo gjë para këtij viti ishte e zezë, vetëm një dritë e vogël xixëllonte,
ajo e Partisë Komuniste me shokun Enver Hoxha në krye; plus + viti 1944;
fillonin vitet e lumtura të ndërtimit socialist dhe ndriçonte dielli socialist
i Partisë së Punës. Shumë e varfër si skemë, por shumë efikase në shkatërrimin
e shoqërisë dhe të kundërshtarëve, sepse ishte shumë e thjeshtë në damkosjen e
armiqve dhe ngritjen e imazheve të reja të propagandës komuniste. Mirëpo
fatkeqësisht kjo skemë po vazhdon edhe në këto ditë që po flasim edhe ne për
100 vjetorin e pavarësisë, ku vetëmburrja kombëtare është ngritur në kupën më të
lartë të qiellit dhe të nxitur nga berihaji kolektiv “shqiptarizmi” ka marrë
flakën e dollive të tryezave kolektive. E rëndomtë kjo gjë vërehet më posterat
e Ismail Qemal bej Vlorës, të cilët paraqiten po ashtu si edhe në kohën e
regjimit monist “një plak me musteqe e mjekërbardhë”. Ky imazh po shumëfishohet
vazhdimisht dhe ka zënë tashmë parafytyrimin kolektiv të shqiptarëve, kurse
historianët dhe politikanët heshtin. A thua nuk e dinë ata, se kush ishte
Ismail Qemal beu?... Nuk ta do mendja!
Babai i pavarësisë së Shqipërisë një politikan dhe qeveritar karriere
osman, i cili sipas shumë të dhënash ka pasur edhe bekimin e Shtetit Osman të
asaj kohe erdhi në Vlorë i shoqëruar nga fesi i tij karakteristik për të gjithë
burrat e asaj kohe. Ai ishte një burrë osman, me të gjitha vetitë dhe virtytet
e asaj kohe dhe në të gjitha fotot e tij publike apo private ai shihet të ketë
dalë me fesin osman, i cili i përkthyer nga historiografia komuniste ishte një
fes turk, turk i barazvlefshëm me pushtuesin e egër, që nuk e kishte lënë
shqiptarin të lirë; për pasojë i duhej hequr fesi dhe ia hoqën Ismail Qemal
beut fesin.
Anormalia në gjithë këtë mesele është se edhe regjimi i sotëm demokratik
tejet i perëndimizuar deri në palcë po e vazhdon këtë lojë, pra devijimin e
kuptimit të imazheve për të dhënë një tablo, e cila është e rreme, sepse të
gjithë ata burra që e bënë pavarësinë në Vlorë, dhe ecën me idenë: “Ta bëjmë
Shqipërinë”, e iu përkushtuan kësaj ideje maksimalisht vinin me një background
karriere osman dhe me feset e tyre përkatës. Ishte dominante të mbaje fes.
Mehmet pashë Dëralla, Turhan pashë Përmeti e shumë figura të tjera. Nuk po i
hyjmë këtu imazheve të kalasë së Krujës, shtëpisë së Lidhjes së Prizrenit e
ndonjë tjetër, të cilat po vuajnë nga këto devijime, të cilat janë adaptuar
rëndom nga “Shqiptaristët”, por që vijnë si pasojë e një propagande tejet të
rënduar komuniste qysh nga vitet e regjimit monist.
Këtu nuk ka vend ajo fjala e urtë shqiptare “Sipas kokës do ta vejnë dhe
festen”, por sipas kohës ta heqin apo ta vejnë festen.
Comments
Post a Comment