Populli u çua nga skëterra

Populli u çua nga skëterra

George Xhumari

Një javë përpara se të bëheshin zgjedhjet e para pluraliste, një muaj pasi kishin hequr statujën e qoftëlargut unë isha 15 vjeç dhe ngaqë bënte miting PD-ja tek shkolla ime Partizani, i emocionuar për heqjen e bustit thashë një poezi, që mbase s’kishte ndonjë bukuri letrare, por ishin fjalët e një adoleshenti antikomunist, që përjetonte aktin heroik të popullit tiranas për heqjen e statujës dhe dua t’i ndaj me ju me rastin e 25 vjetorit të atij momenti historik.

“Fjalë të thjeshta rreshtuar në poezi, por që e kanë treguar krejt realitetin e asaj kohë dhe mllefin e popullit për diktatorin, dalin sinqerisht, ndoshta pa shumë art siç e thotë vetë autori, por godasin. E falënderoj Gjergjin që më dha të drejtën e publikimit të kësaj poezie në blogun tim.”

Roald A. HYSA

“Zgjohu popull të thërret Atdheu

Se Enveri na gënjeu

Na mashtroi keq qafiri

Tha do hamë me lugë floriri

Zgjohu popull erdhi momenti

Që të hiqet monumenti

I armikut, diktatorit

Që të dha ndjenjën e terrorit,

S’kishe bukë e të qante fëmija

Duhej të thërrisje Rroftë Partia

S’kishe mish, s’të pëlqente gjiza

Krahë hapur të priste Bulqiza

Dhe kur s’të pëlqen talloni

Të priste polici dhe rajoni

I sëmurë tuj shkri prej të nxehtit

Thuj jam mirë po plas prej shëndetit

Je tuj vdek thuj jam për së mbari

Se ndryshe të pret litari...

Kohët e fundit kish rrit flokët

Ky vampir që hante shokët

Me Qemalin e filloi

fort te zverku e kafshoi.

Te nesërmen zu me qa si fëmija

Ç’ke Enver i tha Nexhmija

Mbaje veten bëhu trim

Mos e qaj të dashtmin tim

Sa të liga kanë ngjarë,

nga komandant e komisar

I urryer, i mallkuar

Ç’poshtërsi që pat treguar

Vrau, preu e shkretoi

Botën me gjak e mbuloi.

Nuk la të zezë pa bërë

Mbyti Shqipërinë të tërë.

Tash e ndjejnë se i iku koha

E ndjejnë se po i merr lumi

Prandaj thotë Pranvera Hoxha

U çuan kafshët nga gjumi...

Po vërtetë moj Pranvera

U çua populli nga skëterra

Ku e pati lënë yt atë

Duke e vrarë ditë e natë...

Por ikën-ikën ato vite

Kur na vritnit për një fjalë

Kur shpata mbi krye ndriste

E një zë pas na thoshte ndal...

Ikën vitet e robërisë

Po vijnë ditët e lirisë

Po vijnë kohërat fisnike

Kur fryn erë demokratike...

E nga ta dija unë një 15 vjeçar, se çdo të bëhej më pas, thjesht ëndërroja dhe Zoti bëftë më të mirën për Popullin tim të shumëvuajtur... Amin!

Courtesy of George Xhumari