STALINI DHE PIJANECI


STALINI DHE PIJANECI


Një i dehur, tepër i pirë qëndron para Mauzoleumit në Sheshin e Kuq të Moskës në mesnatë dhe ia nis të bërtasë me të madhe:
-"Vdekje diktatorit me mustaqe! Vdekje diktatorit me mustaqe!"
Rojet që rrinin përpara Mauzoleumit bëjnë sikur nuk e vërejnë pijanecin, duke pritur që ai të largohet vetë me shumë padurim. Por pijaneci qëndronte aty me këmbëngulje dhe në drejtim të Kremlinit, ngrinte kohë pas kohe grushtin lart dhe lëshonte parullën e vet. Më në fund u detyruan rojet të telefononin dhe të njoftonin oficerin dezhurn për pijanecin. Koloneli dezhurn pasi e shqyrton situatën dhe e sheh si është puna, e arreston pijanecin dhe që nga vendroja i raporton Stalinit, se ka arrestuar një armik të keq, që thërriste kundër udhëheqësit të lavdishëm: "vdekje diktatorit me mustaqe"?!!...-
Stalini i thotë oficerit se për momentin ishte i zënë me një mbledhje të rëndësishme dhe nuk mund të merrej me rastin, por t'ia dërgonin "armikun" pas tre orësh. 
Këto tri orë pritje dolën shpëtimtare për pijanecin. Ndërkohë i doli pija dhe ai u bë esëll. Tri orë më pas Stalini e merr në pyetje dhe i thotë:
-Qytetar, kë keni parasysh kur thërrisni: "vdekje diktatorit me mustaqe?!"- pijaneci iu përgjigj:
-Kuptohet, Hitlerin. Ai e sulmoi me qëllim vendin tonë, shkatërroi mijëra qytete e fshatra, vrau miliona sovjetikë...- e deshi të vazhdojë, por Stalini e ndërpreu:
-Mjafton, mjaft... Në rregull qytetar!- Stalini u kthye me mllef nga oficeri dhe e pyeti me tërsëllëmë:
-"Po ju, shoku kolonel, kë patët parasysh????!!!!..."


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Legjenda mbi themelimin e Tiranës

Image
Xhamia e Sulejman Pashes, ku gjendej guri themelues i saj dhe i Tiranes Legjenda mbi themelimin e Tiranës Në të gjitha variantet e legjendës për themelimin e Tiranës, figura kryesore e saj është Sulejman pashë Bargjini (Mulleti). Edhe në legjendën e themelimit me gjithë variantet e saj thuhet se Tirana përpara se të ndërtohej xhamia, ishte një vendbanim me 15 shtëpi. Varianti i parë është ai dhënë nga Johan George Fon Han (konsulli austriak në Janinë), ku në veprën e tij “Studime Shqiptare” (1854) e përshkruan legjendën e themelimit sipas asaj që kishte dëgjuar nga banorët e Tiranës, ku flitej: “për një hyzmeqar djalosh që shërbente pranë Sulejmanit, një beu të vogël. Një ditë, hyzmeqari i tregoi beut të tij ëndrrën që kish parë, sikur hëna paskësh zbritur nga qielli dhe kishte qëndruar mbi supin e djaloshit duke përhapur një dritë të shkëlqyer. Për beun, ëndrra ishte paralajmërimi i një fati të bardhëpër hyzmeqarin, prandaj e nxiti të largohej. Shumë vite kaluan kur S
Read more

Emra Muslimane

Image
Mbi kuptimin e disa emrave të përveçëm turko-arabë Abdi - Nga arabishtja (abd), rob, njeri. Abdyl - Nga arabishtja (abd), rob, njeri. Abdullah - Emër i përbërë nga bashkimi i dy emrave Abd+Allah , ku Allah është emri i Zotit: Rob, Njeri i Zotit. Në shqip shkruhet dhe shqiptohet Abdulla, pa “h”-në hundore ku dihet se në këtë rast është bashkëtingëllore e pazëshme. Abdurrahman - Abd+Rrahman , ku Rrahman është një nga emrat e Zotit që në shqip do të thotë: I gjithëmëshirshëm. Rob i të Gjithëmëshirshmit. Në zonën verilindore përdoret edhe në formën dialektale Adraman. Abdurrahim - Abd+Rrahim . Abd u shpjegua më sipër ndërsa Rrahim, përsëri është një nga emrat e Zotit që do të thotë: Mëshirëplotë. Abedin - Adhurues. Adem - Emër profeti dhe i njeriut të parë të krijuar në tokë nga Zoti. Në gjuhët perëndimore njihet si Adam . Adil - I drejtë. Ahmed - Lavdërues, falenderues. Tjetër emër i Profetit Muhamed. Në formë dialektale edhe Ahmet . Aishe - B
Read more

Sensi i dashurisë së Lasgush Poradecit

Image
Sensi i dashurisë së Lasgush Poradecit     Kundërshtimi, kompozitat, fonostilistika Këto janë vargje të romancës “Kur shtrohet vala” dhe pas i ke dëgjuar arrin në përfundimin, që ajo është një perlë e Lasgushit, poetit lirik më të madh shqiptar të shekullit të kaluar. Krijimtaria e tij e dendur poetike nis rreth viteve ’20-të të shekullit të shkuar dhe kulmon vetëm me botimin e dy librave me poezi gjatë periudhës 1920-1940 dhe të poezive që u botuan në shtypin e kohës. Dy përmbledhjet që e bënë atë të famshëm janë “Vallja e Yjve” dhe “Ylli i Zemrës”. Krijimtaria e tij pas vitit 1944 nuk themi se ndërpritet, porse atij i duhet që të merret me përkthime për të nxjerrë jetesën. Ndoshta dy libra do t’i dukeshin pak gjithkujt për një poet të tillë kalibri, por ai vetë si Lasgush ishte i mendimit që një poeti gjenial i mjaftojnë vetëm dy libra me poezi dhe asnjë më tepër. I bindur për bukurinë e poezisë së tij, gjë të cilën nuk e vuri kurrë në dyshim, ajo është një poezi e s
Read more