Shoqeria Moderne pa zot dhe ekstremizimi i saj
Shoqëria
moderne pa zot dhe ekstremizimi i saj
Roald A. Hysa
(Po
nuk pate pare, dekën e ki hak,- Gold Ag- këto janë fjalët
e reperit kosovar, i cili e ka përshkruar me dy fjalë mentalitetin e shoqërisë
së sotme laike, kudo në trojet shqiptare. I varfri nuk e meriton të jetojë, Zot
ruajna.)
Jo vetëm historia e shenjtë e fesë, por edhe ajo profane na rrëfen se të
gjitha fetë e kanë burimin në monoteizëm, pra e kanë bazën tek adhurimi i një
Zoti. Brenda një kohe të shkurtër njerëzit e korruptuan atë në politeizëm dhe i
shumëfishuan zotat në mënyra të ndryshme. Për çdo emër dhe cilësi të Zotit
sajuan një zot tjetër, p.sh. Krijuesi, i Shenjti, i Drejti etj.; hyjnizuan
fuqitë e mëdha të natyrës, si: ajrin, ujin, tokën, zjarrin, yjet, qiellin,
diellin etj.; pastaj hyjnizuan baballarët e fiseve dhe të popujve të ndryshëm.
Pastaj ranë edhe më poshtë, në idhujtari, në adhurimin e pamjeve, të simboleve
të të gjitha atyre zotave të shumëfishuar, dhe së fundmi ranë në teprimin e vetë
këtij teprimi në fetishizëm. Kjo është pak a shumë rruga e ndjekur nga popujt e
ndryshëm në korruptimin e fesë primare, asaj të adhurimit të një Zoti të vetëm
në shumëfishimin e zotave sipas interesave e konjukturave thjesht njerëzore. Regjimi
komunist 50-vjeçar i mëshoi gjerësisht kësaj tabloje, por duke krijuar zotat e
rinj, katër klasikët e marksizmit, të cilëve iu shtoi një të pestë. Tashmë
gjendemi përpara një materializimi ekstrem të shoqërisë, ku varfëria nga një
virtyt, siç shihej më herët nga shoqëria dhe iu ofrohej dora e ndihmës nga
kushdo që e kishte një mundësi të tillë; sot po shihet si një gjendje e
vajtueshme dhe e pamerituar, e për pasojë këta individë dhe kategori shihen
edhe si të padenjë për të jetuar midis nesh, e në raste ekstreme edhe për të
marrë frymë.
Kjo shoqëri ka krijuar fetishet e saj të përbashkëta dollarin, euron e
Merilin Monronë. Tashmë po përflitet edhe për një monedhë krejt të re e të
padukshme "bitcoin", monedha elektronike - internetare. Kjo është ta
ekstremizosh edhe më tej jetën njerëzore, duke e globalizuar me para dhe vlera
që nuk shihen, por që tejkalojnë kufijtë e imagjinatës dhe të padukshmes. Shoqëria
njerëzore përherë e më tepër po i drejtohet parasë, si mjet për të arritur gjithçka.
Por vetëm se kanë harruar që paraja nuk është lumturia. Mund të krijohen të
mira, porse paraja është mjet këmbimi dhe pushteti. Në të shkuarën lufta e
klasave gjatë regjimit komunist krijoi monstruozitete, ku babai dënonte djalin
e djali babain, gruaja padiste burrin për në burg e burri gruan. Ndërsa sot,
megjithëse të mirat materiale janë të arritshme është krijuar efekti i kundërt,
dhuna dhe vrasja brenda familjes është kthyer në një trendy fatkeq, ku njerëzit
po dëmtohen pa i menduar pasojat fare. Ekstremizimi dhe ekstremet favorizojnë të
paaftët dhe diktaturat, favorizojnë shtrembërimet dhe për pasojë mbizotëron më
pas padrejtësia në mungesë edhe të parametrave shpirtërore. Shoqërisë së sotme
i nevojitet një rikthim i menjëhershëm në burimet origjinale shpirtërore të përfaqësuara
nga besimi monoteist në një Zot, si burim mëshire dhe bamirësie. I pasuri do ta
shihte të varfrin me butësi, dhe do të fitonte kështu mirënjohjen që i takon,
duke i rikthyer kësaj shoqërie dinjitetin që i mungon. Si dhe i varfri jo
vetëm që do të lehtësohej nga barra e halleve, por do të ndihmonte në futjen e
parametrit të mëshirës në shoqërinë e sotme moderne, së cilës i ndjehet mungesa
sot.
Comments
Post a Comment